Het Volksdagblad heeft een oplage waar een Europese krant een spontane extase bezorgt: dagelijks ruim 1 miljoen exemplaren worden verkocht binnen en buiten China.
 
Zelfs een middelgroot maar toonaangevend tijdschrift van deze krant kent een oplage van 360 000 exemplaren. Ik ging naar het kantoor van een leidinggevende van het blad. Hij was lang voor een Chinees en jong voor zijn functie, was mijn eerste indruk. Maar toen hij begon te praten, merkte ik zijn snelle gedachtegang en rijke ervaring.
 
De lezersgroepen in China zijn naast talrijk divers qua interesse. Door te onderzoeken wat ze interessant vinden om te lezen kan ik hedendaags China beter begrijpen. Maar dit kost tijd en moeite. Voorlopig ben ik een buitenlandse in mijn geboorteland.
 

Tijden veranderen. Dit besef ik pas nu ik in China ben.
 

Met de leidinggevende van de bieb heb ik gepraat over verschillende zaken, o.a. de digitalisering en zijn invloed op het papieren boek. De bieb organiseert jaarlijks een Wenjing Boekenprijs om het lezen van het papieren boek te stimuleren, deels met gewenst gevolg, denk ik. Aangezien dat China zowat 100 keer meer mensen telt, zelfs als maar een klein deel leest, zijn de absolute aantallen enorm.
 
Na het gesprek leidde hij mij rond in het nieuwe gedeelte van de bieb. De leeszalen bestaan uit een gigantische koker. Daaromheen zijn leestafels. Rangschikt als de stralen van de zon. De zon zelf scheen dwars door de vier of zes etages/leeszalen rondom de koker, per verdieping hemelshoog. Ik bevond me als het ware in de stralingsgordel van Moeder de Zon.
 
Het gebouw is ontworpen door een Duitse architect. Lof voor de brein achter de design en voor de bieb die dit architonische idee een feit heeft gemaakt.