Lentelokroep, dichtbundel, tweetalig (NL en CN), zestiende boek van Lulu Wang, feb. 2022


Lentelokroep
Dichtbundel

De nieuwe dichtende Lulu Wang

Verkrijgbaar als
Papieren boek, €22,95, dichtbundel, 2022, 268 blz., full color, hard cover, soft touch omslag, rijk geïllustreerd (73 kunstwerken*), 98 gedichtenvideo’s** te bekijken via de QR-code onderaan elk gedicht, tweetalig (NL en CN)

– E-Book (verschijnt binnenkort)

Synopsis

De vier seizoenen en talloze tinten van deze ultieme emotie passeren de revue. Een ode aan de overtocht op de woelige baren naar het geluk. Herkenbaar voor velen, zo niet voor iedereen.

De ruim negentig gedichten zijn zowel in het Nederlands als in het Chinees geschreven en voorzien van een video, die het lezen een extra dimensie geeft.

Het kwetsbaar eerlijke maar ook lyrische dat Lulu’s romans kenmerkt klinkt door in haar dichtkunst.

*68 kunstwerken van de schilder Marcel Elisen en 5 kalligratiewerken van de kalligraaf F. Z. Wang
** Met als BGM tientallen muziekstukken van de componist en pianist Henk Wieman, videoproductie Studio Lulu Wang

王露露 ,荷兰华裔作家,1997年出版荷兰语小说《荷花戏台》,荣获荷兰 “金书页文学奖”和意大利 “诺尼诺国际文学奖”。她的这部小说处女作展示了其与众不同的文学才华,被翻译成数十种文字,在近30个国家出版发行,受到读者广泛好评。迄今为止,王露露已出版15部中长篇小说,如《野蔷薇》、《明月》等畅销书。

她不仅在中荷双语小说创作领域颇有建树,在诗歌创作领域也是佳作频出。继诗集《爱满夏天》(2012)和《情燃毕生》(2013) 之后,

《春·唤》是她的最新力作,抒发了一位多情女子寻找真爱的心路历程。诗歌以四季交替铺陈开来,恰似一幅春去冬来的山水画映入读者的眼帘,既有风和日丽,柔情似水,也有电闪雷鸣,狂风暴雨, 语言质朴而明快,感情真挚而深沉,诗句恰似一行行温柔但难以拒绝的纤纤玉指, 打开读者的心扉,与其在悲欢离合中共鸣。

268页,精装版,丝绸般封面,73幅彩色插图(68幅荷兰画家Marcel Elisen的油画和5幅书法家的墨宝), 每首诗均配有视频,扫描每首诗歌下的二维码即可观看共计98个诗歌视频,诗歌有数十首荷兰作曲家Henk Wieman 的原创歌曲配乐.

国际媒体的书评:

“王露露文风个性鲜明,的确是一位天才作家。”

“Wang is an original, a writer of real talent.”

Jonathan Burnham Swarz,《纽约时报》

“她的文体瑰丽,含蓄但强有力… 感人至深”。

‘Een mooie, ingehouden maar krachtige stijl… Bijzonder aangrijpend.’

荷兰著名报纸 《鹿特丹商报》

NRC Handelsblad

“王露露是个不同凡响的女人”

‘Lulu Wang is een bijzondere vrouw.’

荷兰新闻社

GPD

Het leven is half geluk en half verdriet

Zonder Boemeltje lijkt mijn leven leeg. Zijn snoetje blijft voor mijn ogen verschijnen en mijn tranen wassen dat beeld weer weg. Uit wanhoop zoek ik op het internet naar een hondje in het dierenasiel (Boemel kwam daar ook vandaan) aan wie ik weer liefde kan geven, maar als ik de ogen van Boemel voor de geest haal, voel ik me schuldig. Hij is pas overleden. Verraad ik hem niet?

De kracht van een granaat ligt daarin dat een balletje in een handomdraai een plek met alles erop en eraan in de as kan leggen. Het verdriet om Boemeltjes overlijden doet aan die kracht niet onder. Het verdooft alle licht in mijn wereld.

Elke dag kent een duisternis voor de zonsopgang. Zonnestralen kunnen hun energie alleen opbouwen in de diepste nacht. Dankzij de aarddonkere put waarin ik de afgelopen 72 uur heb gezeten, zie ik een lichtpuntje.

Het Chinees woord voor ‘boom’ is 木 (mu). De liggende streep geeft de horizon aan. Het wil zeggen dat een boom even lang is bovengronds als ondergronds. Hetzelfde geldt voor het gezelschap van Boemel. Hoe meer hij mij liefde heeft gegeven, in hoe meer verdriet hij mij achterlaat. Het enige verschil is dat het plezier dat hij mij heeft geschonken over een tiental jaren is gespreid en de droefenis daarna tot een explosie van tientallen uren is samengeperst. Zo bereiken de twee een perfect evenwicht.

Ik heb besloten mijn handen thuis te houden en niet meer te klikken op links voor een mogelijk asielhondje. Nu begrijp ik waarom Taoisten met het leven mee meestromen in plaats van naar het geluk zoeken. Zodra een mens koste wat kost blij wil zijn, wacht een tegenslag hem om de hoek af. Net een boom die even lang boven- als ondergronds is. Meestromen heeft het voordeel dat dingen naar ons toekomen, wenselijke en minder wenselijke. Wij hoeven ons niet in alle bochten te wringen voor iets dat (nog) niet voor ons weggelegd is.

Als er op een dag een hondje op mijn stoep staat, zoals Boemeltje het een tiental jaren geleden deed, zal ik hem omarmen. Als het wonder wegblijft, heb ik nog Boemeltje, in mijn hart. Dankzij hem ben ik een stapje dichterbij de Tao.