Bootleven, gedicht Lulu Wang


Hoe klein een boot ook moge zijn
Man en vrouw hebben het erg fijn
Krijgen ze aan de boeg de kriegel
Leggen ze ‘t erbij neer aan de spiegel

Rimpelend water rondom de boot
Speelt menig harmonieuze noot
Van ‘t duet van het vissersechtpaar
In zowel hun levenssafvaar als -opvaar

Hoe kort het leven ook moge zijn
Eeuwig lang blijft de zonneschijn
Ze laten hun ogen door ’t landschap strelen
En hun hart door de zoetgevoisde mermin stelen
Ze grijpen elke kans aan vreugde en verdriet te delen
Met de rivier die hun al het moois blijft toebedelen.

船生

渔船再小
船头船尾
夫妻厮守
琴瑟和美
神清气爽
天宽地广

生命再短暂
碧水永流长
山水景色人
秉烛夜游忙
天长地久源
日月同在旁

Madeliefje, gedicht Lulu Wang, 雏菊, 中荷双语作家王露露诗歌



Madeliefje

Ben je soms een kind van de zon
Die je vader naar de aarde toezond
Goudstralen zijn je bloembladeren
Rode pitjes vormen je kransaderen

Heeft de zon je soms naar ons gestuurd
Omdat hier geen ladder wordt verhuurd
Waarlangs wij de hemel kunnen bereiken
Nu je hier groeit kunnen wij naar je reiken
Je gezicht met tedere vingers bestrijken
En de zon als het ware van dichtbij bekijken

Een bloem als de zon en de zon als een bloem
Zonnegod leeft met ons mee of hoe ik het ook noem
Hij bezaait de grond met zijn evenbeeldige nageslacht
Ik buk me en pluk een handvol heide en weide pracht
Zo heb ik een bosje goudstralen in een vaas gebracht.

雏菊

难道你们是太阳后裔
降生于人间光芒四射
金辉为花瓣炫目璀璨
红心为花籽繁衍万代

难道太阳派你们下凡
让我们无需云梯便能
拥抱太阳触摸那热忱
俯身采一束灿烂辉煌

太阳般的花花样的太阳
旭日怜悯我们不能飞扬
派子嗣降临于凡间人寰
我们能把霞光插入花瓶