Taal leert en taal verwart, 3, commercie en taal
In het Nederlands is er een gezegde: ‘Wie met pek omgaat, wordt erdoor besmet.’
Als de manier waarop wij ons kleden huwelijk met de commercie aangaat, is de vraag niet meer wat voor kleren ons mooi staan, maar wat nieuw is. Is het leuker om een groot stuk van onze benen bloot te stellen of is het spannender om slechts onze enkels aan het publieke oog prijs te geven? Het gaat erom wat de modesouffleurs ons voorzeggen. Zij creëren jaarlijks, seizoenswijze zelfs, een kunstmatige modegolf, waarbij ze het meest gunstig varen, waarbij wij het tij hijgend proberen te volgen en waarbij wij onderweg lichter worden in onze buidel. Hoe snel wij ook rennen, wij zullen de golf nooit voor zijn. Daar zorgen de golfmakers wel voor.
Als de manier waarop wij woorden moeten spellen met de commercie trouwt of in het weekend samenhokt – lat-relatie -, krijgen wij periodiek taalvernieuwingsvloed over ons heen. Leuk voor de verkoop van woordenboeken en woordenlijst, en voor de werkgelegenheid van de groep knappe taalkoppen die de taal in stukjes hakken en weer aan elkaar naaien. Dat de gewone taalgebruikers duizelig worden van de nieuwe spelling en diens omrijmbare logica, vormt voor de taalverknoeiers, pardon, taalvernieuwers geen bezwaar. Immers, zij zijn de specialisten en Jan met de pet heeft hen maar te volgen. Klaar is kees. Of moet ik zeggen: Claar is cees?
Ons steeds nieuwe mode voorschrijven leidt slechts tot materiaalvernietiging. Nagenoeg nieuwe kleren gaan aan het einde van het seizoen naar de prullenbak. De natuurlijke bron op onze aarde raakt weliswaar sneller op, maar wij kunnen alsnog naar de maan vliegen om hetzelfde te doen met die planeet.
Ons regelmatig zinloze hetzij door commercie hetzij door grootheidswaan ingegeven taalvernieuwingen opleggen, echter, leidt tot de vervorming en uitholling van onze essentie. Hoe leggen wij straks aan de maanbewoners uit wie wij zijn? Onze taal is eerder door ons naar de maan geholpen dan dat wij zelf de maan bereiken.
Wat mij betreft mag de commercie of de menselijke arrogantie desnoods alle bomen, planten, lucht en water naar de maan helpen, maar spaar onze taal. Taal is het enige dat ons onderscheidt van planten, dieren en voorwerpen.
Zodra ik tijd vind, blog ik over het huwelijk tussen commercie en andere steunpilaren van ons bestaan.
Foto: Roger Voorn
