Onderwerpen
– ‘L’ in het Japans (zie deze pagina)
– Verhaal/anekdote over taaleigenaardigheden
‘L’ in het Japans
Toen ik Chinees doceerde aan het Instituut tot Tolk en Vertaler te Maastricht had ik een collega die Japans gaf. Ze was zelf ook Japanse. Normaliter droeg ze een spijkerbroek, maar als er een groot feest was, trok ze haar kimono aan. Dan veranderde ze in een prachtpoppetje.
Haar naam ben ik vergeten, maar hoe ze mij noemde weet ik nog heel goed. Ze noemde mij ‘Ruru’. In het begin probeerde ik haar te corrigeren, maar na een paar mislukte pogingen kwam ik erachter dat het Japans geen ‘l’ kent. Alle ‘l’en in een vreemde taal zetten de Japanners om in ‘r’en.
En wat betekent ‘Ruru’ in het Chinees? De klank ‘ru’ kan verschillende dingen betekenen:
– Uitgesproken in de tweede toon: o.a. ‘Ze lijkt op een koning.’ (‘Wang’ betekent ‘koning.’ Aangezien ik een vrouw ben, zou ik nooit op een koning kunnen lijken.)
– Uitgesproken in de derde toon: o.a. ‘Haar even door het slijk halen/Haar even melken/Ze is een borstenkoning.’ (Zijne Majesteit kan moeilijk grote borsten hebben. De laatste optie gaat dus niet door.)
– Uitgesproken in de vierde toon: o.a. ‘Even het koninklijk paleis binnenstappen.’
Er is geen vuiltje aan de lucht, als wij grapjes over elkaars taal maken zolang wij de taaleigenschappen niet koppelen aan het stigmatiseren van een bevolkingsgroep. Sterker nog, zodoende merken wij des te meer dat wij allen anders zijn. Dat maakt de wereld waarin wij wonen juist rijk en leuk. Wat heb je eraan als wij eenheidsworsten zijn? Dan zou het gezegde luiden: ‘Je hebt Jan gezien, en je hebt alleman gezien.’ En gesproken.
Blog van Lulu op 6 maart 2012.
Foto 176: Zomer 1987, Gent, België. Lulu op stap met een van haar eerste vriendinnen in Nederland. Pas later begreep ze dat zij een Vlaming was. Niet dat Lulu aan het accent van haar vriendin kon merken dat ze een Belgische was, hoor.
