Liefde en Cibei
Het hoogste goed in het Boeddhisme is niet liefde maar ´Cibei´.
´Ci´ staat voor aardig zijn. ´Bei´ staat voor ´verdriet´. Dat wil zeggen:
´Aardig zijn door mededogen te hebben´.
Twee weken geleden ontmoette een goede vriendin van mij in Amsterdam
een Boeddhistische leermeester uit de Verenigde Staten. Bij afscheid gaf hij haar
als cadeau zijn interpretatie van ´Cibei´.
´In de schoenen staan van een ander´.
Lief zijn is goed, maar wat als een ander niet gediend is van je manier van liefde betuigen? Bijvoorbeeld,
je vindt vlees lekker en je schept het bord van je vriend vol met goulash, terwijl hij zweert bij macrobiologisch menu?
En wat als je lief bent tegen je vriend, maar hij scheldt je de huid vol? Maanden achter elkaar? Hoe groot moet je
hart zijn om nog liefde voor hem op te brengen?
Maar als je in de schoenen probeert te staan in je vegetarische vriend, schotel je hem groenten voor.
En als je uitvogelt waarom je vriend je de hele tijd voor alles wat vies en bedorven uitmaakt en ontdekt dat hij
lijdt aan een dwangmatige vloekaandoening – de medische term weet ik niet meer, ben je niet meer kwaad op hem.
Of je ontdekt dat hij thuis veel problemen heeft. Met als gevolg dat hij zich op je afreageert. Zijn gedrag is
niet goed te praten, maar met met ´cibei´ kun je zijn lelijke woorden laten waar ze vandaan komen en zodoende je
je innerlijk vrede behouden.
Dat is de Boeddhistische benadering van liefde en geluk voor jezelf en voor anderen. Althans, volgens mijn bescheiden mening.
Geniet van het weekend, mijn lieve penvrienden!
Lulu
