Moeder belde vanmiddag over Chinese liedjes voor de book app
Mijn moeder belde mij op vandaag om 15 uur Nederlandse tijd, 22.00 Chinese tijd. De aanleiding was de licenties die ze voor mijn book app bij de Chinese versie van Buma en Stemra aan het aanvragen was. Graag zou ik met het moderne medium book app mijn lezers van mooie, traditionele Chinese liedjes willen laten genieten.
Drie maanden geleden ik heb voor Xiaolan Ji, een zangeres die bijna in de halve finale van Holland ’s got talent 2011 was gekomen, een studio in het Conservatorium van Den Haag gehuurd. Daar waren drie prachtige, oude Chinese liedjes voor ‘Nederland, wo ai ni’ opgenomen. Twee weken geleden was de zangeres naar een studio in Shanghai gevlogen, voornamelijk om drie andere traditionele Chinese liedjes voor de book app op te nemen.
Omdat ik de Chinese versie van Buma en Stemra niet ken, heb ik mijn moeder gevraagd de licenties voor die liedjes in Beijing voor mij aan te kopen. Nadat moeder en ik vanmiddag over deze zaak gesproken hebben, vroeg ik haar hoe het met vader en haar ging. Ze wilde het in het begin niet zeggen, maar op mijn aandringen zei ze dat vader en zij mij erg missen.
Mijn hart bloedde. Ik ben hun enige kind maar ik ben bijna twee jaar niet naar Beijing geweest om hen op te zoeken. Ik wil zo graag dit boek eerst afronden voordat ik de ruimte en rust heb om mijn ouders op te zoeken. Dit legde ik vanmiddag aan mijn moeder voor de zoveelste keer uit. Ze zei meteen dat ze mij volledig begrijpt. Vader begrijpt mij ook, voegde ze snel toe.
Hoe meer begrip ze voor mij toonde, hoe harder mijn hart bloedde. Ik neem mezelf mijn onvermogen kwalijk, dat duidt op mijn onkunde. Ik bid tot het Leven dat ik de kracht en wijsheid heb om harder en beter te werken zodat ik mijn vader en moeder zo snel mogelijk kan opzoeken. Ik bid tot het Leven dat mijn ouders lang genoeg vol kunnen houden en gezond zullen blijven zodat wij volop kunnen genieten van ons weerzien, als ik hen eindelijk ga opzoeken!
Op die dag verheug ik me!
Foto: Moeder is een beetje slecht te been geworden. Maar in mijn herinnering is ze nog altijd de slanke den. ‘Ooms’ (zo noemen Chinese kinderen mannen) draaiden zich voor haar om en wierpen haar bewonderende blikken toe.
