Vijfde lezers´reactie op Regenland, wo ai ni (BE) en Nederland,wo ai ni (NL)
Ik heb je boek intussen al uitgelezen. Is me nog maar zelden overkomen, want meestal, door tijdsgebrek, kom ik er niet toe boeken te lezen, laat staan een boek in één ruk uit te lezen. Maar jouw boek leest als een trein (en geen Fyra, maar een hogesnelheidstrein ! ). Dankzij de aangename opmaak, met de kleine hoofdstukjes, ben je geneigd nog ééntje … en daarna nog ééntje en … nog ééntje te lezen. En, voor je het weet, ben je … aan het Nawoord aanbeland.
Het is ook heel leuk de verwondering van iemand, die komt uit een totaal andere cultuur, te observeren, wanneer zij het westen, en met name Maastricht, ontdekt. Van de grote verhalen, die je voor je vertrek gehoord had, blijft er na een paar dagen niet veel meer over. Hetzelfde overkwam mij toen ik de eerste keer in China kwam. Voor je het vliegtuig opstapt, heb je een valies vol vooroordelen in je hand. Bij je terugreis heb je een valies vol rijkdom mee, rijkdom aan indrukken, rijkdom aan ervaringen, rijkdom aan contacten met lieve mensen, die ook maar van vlees en bloed zijn en ook op zoek zijn naar een gelukkiger leven. Toch opvallen hoe we allemaal dezelfde mensen zijn, ook al is onze huidskleur verschillend of onze religie of onze taal. Dat juist maakt reizen zo boeiend.
Bronfoto: J. v.d. Hor
Foto: Lulu op de boekpresentatie van ´Nederland, wo ai ni´, Oude Kerk van Charlois, 22 dec. 2012, concert van Charlois 550.
