Voorwoord voor mijn columns in de Nederlands bijlage in de krant en weblog AsianNL
Was het maar waar dat onbekend alleen maar onbemind maakt! Onbekend kan leiden tot een al dan niet bloedig conflict en zelfs tot oorlog. In de jaren tachtig van de vorige eeuw had een groot aantal Amerikanen aan een enquête meegewerkt. Het ging over wat ze dachten dat de hoofdoorzaak was van oorlogen. De een zei: verschil tussen arm en rijk; de ander zei: godsdiensten; maar de meesten noemden als oorzaak nummer één: misverstand. Dat laatste ligt mijns inziens niet ver van de werkelijkheid.
Volgens sommige boeken over de Tweede Wereldoorlog was het gooien van atoombommen op Hiroshima gestoeld op een misverstand. De Verenigde Staten kregen van de Japanse keizer een brief, een telegram, geloof ik. Daarin schreef Zijne Majesteit over de vraag of hij zich wel of niet zou overgeven. De vertalers van de CIA krabden zich in het haar. Want Zijne Majesteit gebruikte een typisch Japanse uitdrukking: een driedubbel negatief. Zoiets als: ‘Het Japanse keizerrijk sluit niet uit dat het niet zal overwegen zich niet over te geven.’
De interpretatie van zo’n uitdrukking hangt van de omstandigheden af en is niet duidelijk in de grammatica vastgelegd. De CIA-vertalers konden de zin opvatten alsof de keizer zich wou overgeven, maar ze konden het ook interpreteren alsof de keizer de oorlog tot het bittere einde wou voeren. Uiteindelijk kozen ze voor de laatste vertaalwijze. Met honderdduizenden doden en nog meer verminkten als gevolg. De mensheid en de wereld zijn sindsdien nooit meer hetzelfde geweest en zullen ook nooit meer hetzelfde zijn.
In vredestijd zal een misverstand minder drastische consequenties hebben, maar als wij niet opletten, gaan de poppetjes weer aan het dansen. Als auteur van Chinese afkomst heb ik in de loop der jaren genoeg irritaties, verdriet, woede en gevoel van onmacht zien ontstaan in de omgang tussen autochtonen en allochtonen in het algemeen en tussen oorspronkelijke Nederlanders en Nederlandse Chinezen in het bijzonder. Daarom probeer ik met mijn pen een bruggetje te slaan tussen de twee bevolkingsgroepen. Zo hoop ik een steentje bij te dragen aan wederzijds begrip en respect.
Begrip kunnen wij niet afdwingen. Het groeit via informatie-uitwisseling. In dit digitale tijdperk kunnen wij deze groei makkelijk bevorderen door middel van blogs. Zo post ik elke dag een stukje op mijn site, Facebook- en Hyvespagina. Daarin vertel ik wetenswaardigheden over de Chinese cultuur, bespreek ik de actualiteit die zowel Nederlanders als Chinezen aangaat en deel ik met mijn lezers mijn persoonlijke ervaringen met het forenzen tussen oost en west. Op deze manier streef ik ernaar grote misverstanden tussen oost en west te veranderen in middelgrote ergernissen, en middelgrote in verwaarloosbare. Maar… de blog is ook bedoeld om samen met jullie, mijn dierbare lezers, meer plezier in het leven te hebben. Ik zou zeggen, lees smakelijk!
Tenslotte, ik dank de Nederlandse bijlage van AsianNL voor het eigentijds platform dat hij mijn lezers en mij biedt om op elkaar regelmatige basis te ontmoeten!
Lieve en dankbare groet,
Lulu
