Eerste recensie over Chineeslekker, door Jo Tummers
Ik heb het boek Chineeslekker bijna in één ruk uitgelezen. Wat me – zonder nog een letter van de inhoud tot me genomen te hebben – meteen opvalt is de prachtige harde kaft en de mooie illustratie, in de stijl van het boek ‘Nederland, wo ai ni. Het boek is stevig gebonden en het gebruikte papier is van een kwaliteit die je alleen van een peperduur glossy tijdschrift verwacht. Het boek is duidelijk gemaakt om vaak gelezen te worden.
Dat is iets wat ik zeker zal doen, want het is in mijn beleving een multifunctioneel boek. Het staat vol met boeiende wetenswaardigheden, wijsheden en – niet onbelangrijk voor een boek dat over eten gaat – recepten die uitnodigen jezelf op te sluiten in je keuken. Maar laat ik vooral de prachtige illustraties niet vergeten te noemen, die dit smakelijke boek nóg meer cachet geven.
Ik ga dit boek niet diep wegstoppen in de boekenkast; het zal in de buurt van mijn bureau blijven liggen omdat het ook een interessant naslagwerk is voor bepaalde weetjes over China en de Chinese keuken. Zo vond ik de relatie tussen yin, yang en voeding boeiende kost die me nieuwe inzichten over eten heeft gegeven. Een ware aha-erlebnis had ik bij het stuk over goed en kwaad, vergeleken met yin en yang. Een echte eye-opener!
Het is onmiskenbaar een Lulu Wang boek: rijkelijk gevuld met voor Nederlanders ongebruikelijke uitdrukkingen als “volgens hen eet ik als een dijkgraver maar ik blijf een slanke den”. Ik moest regelmatig schaterlachen om de voor haar kenmerkende manier van uitdrukken. Juist dat maakte het boek extra fijn om te lezen en zorgde mede ervoor dat ik niet wou stoppen met lezen tot en met de laatste bladzijde.
Met het boek ‘Nederland, Wo ai ni’ is Lulu overduidelijk een andere weg ingeslagen. De dikke pillen van weleer zijn volgens mij voorgoed verleden tijd. Lulu heeft zich aangepast aan wat ik ‘de nieuwe lezer’ zou willen noemen: dunnere boeken, makkelijk leesbaar en multimediaal. Dit nieuwe pad is ze met Chineeslekker blijven volgen en hoewel ik de heerlijk dikke pillen van weleer soms mis, kan ik me in haar nieuwe stijl ook ontzettend goed vinden.
Als je Lulu een auteur noemt doe je haar naar mijn mening ernstig tekort. Met haar werken ‘Nederland, Wo ai ni, Levenlangverliefd en nu Chineeslekker, laat ze zien dat ze in staat is om het geschreven woord, muziek, video en schilderkunst harmonieus met elkaar te combineren en is ze daarmee naar mijn mening een multimedia talent. Dit combineren doet ze door haar kracht van het geschreven woord, kunstenaars en artiesten samen te brengen, wat resulteert in een eindproduct dat perfect past in een tijd waarin we het liefst willen dat al onze zintuigen geprikkeld worden. Met het boek Chineeslekker voegt ze daar smaak en geur aan toe, al moet je daar als lezer wel nog even de keuken voor in.
Al met al een boek dat elke cent waard is en waar je als lezer lang en vaak van zult genieten.
