Chinablog Lulu Wang, Dag 4, internetontbijt
Mijn ontbijt bestond uit dimsums met garnalen erin. Engeltjes op de tong. En uit mini-mango’s die luisterden naar de naam ‘keizerlijk genot’ of zoiets. Terwijl ik daarvan zat te smullen vroeg ik aan mijn vader waar hij aan die mango’s was gekomen. Want Yunan, waar dit fruit groeide, ligt zowat 3100 kilometer van Beijing verwijderd. Vader antwoordde dat hij de mango’s de avond daarvoor op internet besteld had en het pakket was binnen 10 uur na bestelling bij ons aangekomen.
Ook de garnalen waren de avond daarvoor via internet besteld. Ze kwamen vanochtend aan in een vriesdoosje, gevuld met ijsblokjes.
Ik vroeg mijn vader waarom hij winkelde via internet. Twee redenen, legde hij mij uit. Een, hij hoeft niet de straat op te gaan. Twee, veel goedkoper dan in een fysieke winkel.
Ik werd benieuwd en bestelde meteen drie jurken van een webwinkel in Shenzhen (2372 kilometer van Beijing vandaan) voor overbodig te zeggen, een schappelijke prijs. De webshops hier kunnen hun klanten 24 per dag te woord staan. Daarom had ik via chatten het betrokken webshoppersoneel platgevraagd want ik wilde geen kat in een zak kopen.
Mijn bestelling was geplaatst om 17.30 uur in de avond en de volgende dag rond 14.00 uur waren de jurken bij mij aangekomen. Of helemaal vanuit Shenzhen, waar de winkel is gevestigd of vanuit hun magazijn in Beijing of omgeving. In het eerste geval via een soort estafet. Van Shenzhen naar een post die zeg maar 1500 kilometer dichter bij Beijing ligt en dan naar een post 750 kilometer dichter bij Beijing om vervolgens rond 1400 uur het adres van mijn ouders te bereiken.
Morgen vertel ik over het chatten met de webwinkel, want dat was een ervaring apart.
