Elkaar (af) helpen
In de loop der jaren heb ik heel wat mannen leren kennen. Wat mij opvalt is dat velen zich als een invalide voelen zodra hun auto het niet doet. Net zoiets als een man in de kracht van zijn leven die niet meer in staat is om te je-weet-wellen.
In de loop der jaren heb ik ook heel wat vrouwen leren kennen. Wat ik merk is dat velen niet naar buiten durven als ze zich niet opmaken. Zoiets als in hun pyjama naar school of kantoor gaan.
Ik heb geen rijbewijs. Ik maak mij alleen op als ik voor de camera moet staan. Vandaar dat ik een hekel aan fotosessies heb. Niet voor niets vinden sommige vrienden mij wereldvreemd.
Toch voel ik me thuis tussen al de autorijdende mannen en zich verfraaiende vrouwen. Waarom? Omdat ik hen begrijp. Want ik dol als een zombie rond als ik één dag niet werk. Wat leren wij onszelf toch zoveel aan, hè? En wij menen dat de aardbol andersom zou draaien als wij onze gewoonte los zouden laten.
Gelukkig hebben wij elkaar. Wij houden elkaar een spiegel voor. Zo kunnen wij om onszelf lachen.
Nu ga ik naar bed. Weer een dag gewerkt. Als iemand mij van mijn werkverslaving af kan helpen, help ik hem zijn auto een jaar in de garage te laten staan of haar zonder bepoederde neus op straat te lopen.
Ik wens mijn penvrienden een zichzelf en elkaar verrassend weekend toe!
Foto: Lulu met Coen van den Oever, eigenaar van www.galeriedenhaag.nl. Hij heeft Lulu in contact gebracht met het Residentie Orkest. Mede hierdoor is het concert/de boekpresentie op 9 juni mogelijk gemaakt.
Op Lulu’s borst staan blauwe plekken als herinnering aan haar flauwvallen in de badkamer een paar dagen daarvoor. Deze blog is geschreven ook om Lulu ertoe aan te zetten om voor de verandering een dagje niet te werken en wel te rusten. Als de aardbol morgen in de verkeerde richting zou draaien, weten jullie waardoor het komt.
Fotograaf: Xiaoling Huang
