Een niet-gepland bezoek aan een van mijn geldschieters
Gisteren had ik een bespreking met een werkgroep in Maastricht. Over een aantal projecten in dat juweeltje van een stad als Maastricht. Mijn huidige en toekomstige boeken, een filmproject, en andere culturele activiteiten over en in Maastricht.
Na het gesprek heb ik mijn geldschieter opgezocht – mw. Lily Choi, volgens mij de eigenares van het Restaurant La Chine te Maastricht. Zij is een van de sponsors van de korte film (Jimmy Tai Films) ‘Fifteen guilders’, gebaseerd op ‘Nederland, wo ai ni’. De andere twee sponsors, het Designhotel Eden Maastricht en Hooroplossingen Streukens Maastricht, ga ik bij de volgende gelegenheid opzoeken om hen persoonlijk hartelijk te danken.
Mw. Choi was een beetje verlegen toen ze mij zag aanwaaien. Geen wonder. Want ik kwam bij haar onaangekondigd binnen. Een ‘ongenode’ gast. Maar toen wij samen op de foto gingen, oogde ze zo blij! Net als ik. Niemand gelooft mij als ik zeg dat ik in feite een verlegen mens ben. Toch is het zo. Alleen kan ik het, indien nodig, goed onder de vloermat schuiven.
Hoe ik dat doen, dat schuiven? Ik mediteer elke dag twee uur. Van daaruit put ik de moed mensen te zien en te spreken. Niets is zoals het lijkt. Ik ben een wandelend bewijs van die spreuk.
