Reading, een intrigerende Chinese dansvoorstelling aanstaande zaterdag in het Frascatitheater te Amsterdam
Als een Nederlandse auteur van Chinese afkomst weet ik als geen ander hoe cruciaal taal is voor intermenselijke en internationale communicatie. De meesterwerken van de Chinese schrijver Lu Xun, bijvoorbeeld, worden nauwelijks begrepen, laat staan gewaardeerd, door de Nederlandse lezer, al zijn ze met de grootste zorg en deskundigheid vertaald. Andersom idem dito. Ik heb zelfs het vermoeden dat in het paradijs, waar alles koek en ei is, de taalbarrière nog steeds bestaat en de nodige verwarringen en wrijvingen tussen de voor de rest gelukzaligen veroorzaakt.
De enige uitzondering op de regel vormt Boemeltje, het vuilwitte hondje dat ik onlangs onder mijn hoede heb genomen. Niet om hem met de kerst op te eten, hoor. Daarvoor ben ik te verwesterd geworden. Boemeltje praat Nederlands noch Chinees en blaft alleen. Maar hij brengt intensere gevoelens bij mij teweeg dan welke minnaar dan ook die ik in mijn rooskleurige verleden heb mogen meemaken. Het hondje doet mij denken aan baby’s. Die praten evenmin en brabbelen alleen. Echter, wie durft te beweren dat hij baby’s niet feilloos verstaat? Ik heb de indruk dat hoe meer geciviliseerd wij als mens zijn, hoe minder wij menen wat wij zeggen. En hoe meer woorden wij gebruiken, hoe minder zijn wij in staat met elkaar te communiceren.
Een tweede, actuele, uitzondering op de regel is de dansvoorstelling Reading, die aanstaande zaterdag in Frascati Theater te Amsterdam zien is. Zoals zijn naam aangeeft, staat het voorlezen in de dans centraal. Voorlezen in het Chinees. Kun je je voorstellen dat de happy few Europeanen die voorstelling eerder dan wij gezien hebben, er diep door ontroerd zijn, terwijl ze geen woord Chinees verstaan?
Hoe spelen de dansers dit klaar? Jammer dat ik aanstaande zaterdag niet naar de voorstelling kan gaan om het zelf te ontdekken. Want ik sta, ook leuk hoor, aanstaand weekend op de Antwerpse Boekenbeurs Regenland, wo ai ni te signeren. De reden waarom ik deze blog schrijf is tweedelig. Een, ik wil op deze manier mijn gal spuien. Ik bewonder, vooruit dan maar, ik ben jaloers op de voorlezende dansers uit mijn geboorteland, die zonder een woord Nederlands te leren spreken en schrijven een groot publiek weten te vervoeren. Twee, een vriend van mij had het niet in de gaten dat ik dit weekend bezet ben en heeft mij twee vrije kaarten voor de voorstelling gegeven. Wie ze wil hebben, mail mij zsm: luluwanggz@gmail.com.
Liefs en dank,
Lulu
– Klik hier, hier en hier voor het speelschema van Reading na zaterdag a.s. elders in Nederland.
–Klik hier om de promofilm te zien
