Vegetarisch Restaurantweek van start in Restaurant Vermeer te Amsterdam a.s. zondag 30 september
Vandaag heb ik hongshourou – rood geroosterd varkensvlees – klaargemaakt voor mijn bezoek. Ze vond het heerlijk. Zelf heb ik het niet gegeten. Ik moet de naam hoog houden dat ik min of meer een vegetarier ben. Ik eet zo goed als geen vlees en al helemaal niet in de aanwezigheid van anderen.
Een keer heb ik een kadetje met ham en kaas gegeten in de aanwezigheid van een journalist van een bekend blad. Hij deed dagen elkaar een verslag van mijn signeertour nav van mijn tweede roman Het tedere kind (1999).
Jaren later, in 2003, geloof ik, werd ik door Wakker Dier genomineerd als een van de kandidaten voor ‘de meest sexy vegetarier’ in Nederland. En prompt, amper een dag na de bekendmaking van de nominatie kreeg ik een telefonisch interview van die journalist. Hij werkte inmiddels al bij een landelijke krant. Hij vroeg mij op de vrouw af of ik geen nep vegetarier was. Met andere woorden, ik was niet gekwalificeerd voor de kandidatuur – ik wist nota bene niets van dat kandidaatschap tot ik het in de media las.
Want, zei hij, hij had met zijn eigen ogen gezien dat ik vlees at. Achteraf gezien was hij twijfel niet nodig geweest, want ik was toch niet gekozen tot de meest sexy vegetarier in Nederland. Zijn twijfel was niet nodig geweest, want ik maakte sowieso geen kans op die titel.
Sindsdien at ik alleen stiekem, achter gesloten deuren, eens per maand een hapje vlees.
Aanstaande zondag ben ik uitgenodigd voor de start van de Vegetarische restaurantweek in een sterrenrestaurant, Restaurant Vermeer, te Amsterdam. Het wordt groenten eten! Dat wil zeggen als ik morgen besluit om op die uitnodiging in te gaan.
Foto verscheen rond 2000 in een Italiaanse krant nav van verschijning van de Italiaanse vertaling Het Witte Feest, geloof ik. Weet ik niet zeker, maar wat ik zeker weet is dat Italiaanse fotografen erop los foto’s maakten, zonder dat ze wisten of ze de foto’s aan een krant konden verkopen. Vrije markt daar. Een gewaarwording in dat land. Best interessant fenomeen, want dan moet je als fotograaf je allerbeste beentje voorzetten om je foto’s gekozen te krijgen.
