Op hoop van zon, 1, Lulu Wang
Vanmiddag rond vier uur opende ik de keukendeur en wilde appels halen uit een mand in de achtertuin. Toen ik een voet in de tuin zette, begon ik te aarzelen. Ik knipperde met mijn ogen om zeker te weten dat ik niet slaapwandelde. Nadat ik er zeker van was, schudde ik mijn hoofd om mijn verstand op scherp te zetten. Want ik geloofde mijn ogen niet.
Onder mijn voeten, op het stenen tuinpad baadden goudgele eikenbladeren in het herfstlicht. Daaraan merkte ik dat het nog geen avond was. Boven mijn hoofd was de lucht echter zo donker als het nachtelijk gewelf dat slechts belicht was door een wassende maan.
Ik probeerde mijn tegenstrijdige waarnemingen in goede banen te leiden en toen het mij gelukt was, kon ik eindelijk een wonder der natuur aanschouwen. Het wonder dat geboren was in het huwelijk tussen een namiddag die avondwaarts snelde en het daglicht dat zich zo lang mogelijk uitrekte, zodat het kleurenpalet van dit schilderachtige jaargetijde zo lang mogelijk zichtbaar bleef.
Ik had genoeg heldere dagen en duistere nachten mogen meemaken. Ze hadden mij verblijd of bedroefd afhankelijk van mijn even wispelturige als onbewuste keuze voor hoop of wanhoop, maar vanmiddag werd ik voor het eerst een paradijs gewaar dat zich bevond tussen de zonovergoten zevende hemel en een gitzwarte spelonk. Daar ervoer ik een blijdschap die intenser was dan hoop en wanhoop bij elkaar opgeteld. Zo realiseerde ik me dat het leven mooier wordt naarmate het einde zich aandient, mede dankzij mijn bewuste keuze om te denken dat elk einde zwanger is van een nieuw begin, en vice versa uiteraard.
Toen ik de keukendeur achter me dichttrok, merkte ik dat ik met lege handen binnenkwam. Ik was de appels vergeten maar een gewaarwording rijker.
Koop Nederwonderland of andere boeken van Lulu Wang >>> >>
