‘Witte vlekken verbergen voor haar prins op het witte paard’ – een passage uit Het tedere kind
De lente in Chongqing was vroegrijp, net als de jongens en meisjes hier. Het was pas begin maart, maar de azalea’s bloosden van verlangen en de orchideeën kleurden ivoorwit.
Lilan werd met de dag nerveuzer. Ze kon haar gewatteerde jas niet meer dragen – daar was het veel te warm voor. Maar het zomerunifrom had een open kraag, zodat de witte plekken op haar hals zichtbaar zouden worden. Ze schreef een noodbrief naar haar ouders. Twee weken later ontving ze een postpakket vol medicijnen en zalfjes. Als een drenkeling greep ze de kans aan om tenminste die vlekken die docent Ren zou kunnen zien – op haar hals en handen – weg te werken. Koste wat kost.
Foto: Lulu (zestien jaar) met haar neef op het Plein van de Hemelse Vrede te Beijing
