Op hoop van zon, 8, Lulu Wang
Als ik moet kiezen tussen bloemen en boombladeren, ga ik voor de laatste. De eerste zijn alleen mooi als ze in bloei staan. Daarna blijft er, behalve een beetje bruin grut, weinig van over. Bladeren strelen onze ogen als ze groen zijn en verblinden onze ogen als ze verdorren. Bij hen geldt het Schoonheid komt met de leeftijd. Eigenlijk zijn ze ook bloemen, maar dan laatbloeiers.
Vlinders en vliegen
Verliefdheid heeft iets weg van bloemen. Wij krijgen vlinders in de buik en veren onder de schoenen. Het duurt echter niet lang voordat onze roze brillen naar transparante glazen terugkeren. De twee tortelduiven die wij waren beginnen elkaars onvolkomenheden te zien. Kans bestaat dat wij ons afvragen of wij nog verder met elkaar willen. Niet zelden blijft er van het hartstochtelijk kampvuur slechts een hoopje smeulende houtskool over.
Liefde doet mij denken aan een boomblad. In het begin hoeven wij elkaar niet de ware te vinden. Wij hoeven elkaar niet eens leuk te vinden. Pride and prejudice is weliswaar fictie maar is werkelijker dan werkelijkheid. Wij komen elkaar tegen, leren elkaar langzamerhand kennen en realiseren ons ineens dat wij niet zonder elkaar kunnen. Om wat voor reden wij misschien later dan ook uit elkaar gaan, de liefde blijft. Sterker nog, de liefde groeit en bereikt op den duur een ongekende hoogte.
Blad en blijven
Een effen groen blad wordt mooier als het verdort. Eentje wordt aan de rand nootbruin en in het midden taupe. Een ander wordt aan zijn linkerrand kastanjebruin, aan zijn rechterrand roodachtig en op zijn rug beige. De bladeren van een boom tezamen stellen alle kleuren van de regenboog en nog meer tentoon.
Net als een blad, zien wij, vaker dan ons lief is, pas de waarde van de liefde in nadat wij haar vaarwel hebben gezegd, om redenen die geen redenen waren toen wij met elkaar het huwelijksbootje in wilden. Afstand en tijd filteren de minder memorabele momenten van ons gezamenlijke verleden langzaam maar gestaag weg. Wat ons geheugen overhoudt, is een scala even zuivere als kleurrijke gevoelens die wij voor elkaar hadden en die wij met de dag meer voor elkaar koesteren. Blauwe melancholie, paars gemis, gele vrolijkheid, groene troost, roze tederheid en vlammende passie. De kleuren vervagen niet met het verstrijken van de tijd. Integendeel, ze worden feller. Zo fel dat wij op onbewaakte momenten overvallen worden door weemoed, die godzijdank zoet van smaak is.
Later en overal
Als onze liefde voor elkaar niet eeuwig kan zijn, zorgt ons selectief geheugen voor haar eeuwigheid. Als een blad niet groen kan blijven, zorgt zijn verdorde en verkleurde staat voor een oogverblindende schoonheid. Als wij zeggen dat de liefde binnen één relatie door één herfstblad vereeuwigd wordt, dan wordt de liefde van ons allen vereeuwigd door alle herfstbomen ter wereld. Toegegeven, bladeren komen later in bloei dan bloemen, maar ze zijn massaler aanwezig dan welke bloemsoort ook.
Koop Nederwonderland of andere boeken van Lulu Wang >>> >>