Bril en bus

Toen ik twintig was en dat was lang geleden, droeg ik brillen, omdat ik bijziend was. Om mijn kans op een leuk vriendje te verhogen besloot ik geen bril meer te dragen. Als ik met de trein reis, moet ik recht onder het bord van vertrektijd staan, anders zie ik geen klap. Het gebeurt mij vaak dat ik stampvoetend de trein voor mijn neus voorbij zie gaan, omdat ik van twee meter afstand het bord niet kan lezen en bang ben dat ik daarom in de verkeerde trein stap. Nou ja, wie mooi wil zijn, moet de trein missen. Daarentegen, ik heb een voorliefde voor zonnebrillen http://www.brillen24.nl/zonnebrillen. Je raad het nooit waarom.

Ik was vijftien en zat op een snikhete zomerdag in een bus van het centrum van Beijing naar mijn huis aan de rand van de stad. De bus was zo vol bepakt dat als ik flauw zou vallen van de hitte ik nog steeds overeind kon blijven vanwege de mensenmassa om mij heen. Het moge duidelijk zijn dat ik geen weg kon banen en naar de conducteur vooraan in de bus kon gaan om een kaartje te kopen. Naast warm was ik ook benauwd: ik vreesde dat ik gepakt zou worden voor zwartrijden.

Toen mijn bestemming bereikt was, hoefde ik niets te doen. Ik was uit de bus gestuwd door de menigte die ook wilde uitstappen. Het eerste dat ik deed was omhoog springen en via een busraam twintig cent (het kaartje kostte tien cent) aan de conducteur, een jongeman met een zonnebril, te geven. Hij scheurde een kaartje voor mij en gaf mij het wisselgeld terug. Tenminste, dat dacht ik.

Ik wilde net het kleingeld in mijn portemonnee stoppen, toen ik merkte dat het geen tien cent was, maar het bankbiljet van twintig cent dat ik aan de gezonnebrilde conducteur gaf. Ik rende achter de puffend vertrekkende bus aan en zwaaide met het biljet. Meneer, riep ik, u hebt mij teveel… Voordat ik de zin uitgesproken had, haalde hij zijn zonnebril af, wees naar andere passagiers in de bus, schudde zijn hoofd en keek mij aan. Tijd scheen stil te staan. Want ik had het gevoel dat hij mij eeuwen aan het aankijken was. In die eeuwigheid begreep ik wat hij mij wilde zeggen en hij wist dat ik hem begreep.

Met de tien cent ik niet voor de busrit hoefde te betalen, kocht ik een meter modieus plastiek haarbandje. Dit knipte ik in vier stukjes, waarmee ik een jaar lang mijn haren vastbond. De bakvisjes bij mij in de klas waren dus ook een jaar lang groen en geel van afgunst.

Sindsdien als ik een jongeman met een zonnebril （op brillen24.nl zonnebrillen vind）zie denk ik aan die knappe conducteur die mij gematst had. Ik herinner me dat ik op die snikhete busdag een lilakleurige jurk droeg. Moeder was een week lang tot de kleine uurtjes opgebleven om een waterlelie op dat kleedje te borduren.

Ik wens mijn penvrienden veel liefs in het zonnige weekend toe!

Lulu
http://www.brillen24.nl/

露露讲述她为什么不戴眼镜，但对太阳镜独有初衷。这要回到她十五岁时的经历…
Fotograaf: Steven Partiman

Lulu wenst je veel leesplezier in de zomer vol liefde toe!

– Superzomeraanbieding: alle boeken van Lulu as Windows 8 Book App voor 2,99 euro, inclusief de nieuwste Multimedia Book App de tweetalige gedichtenbundel Zomervolliefde/爱满夏天. Klik op het plaatje om de boeken te downloaden https://luluwang.nl/?page_id=12788