Toen ik jou voor het eerst zag
Kreeg mijn dam een mokerslag
Een stortvloed van hartstocht
Maakte een grandioze intocht
En spoelde verstandssluis omver
Alles lag blank tot aan de Poolster.
Je nam mij mee naar een dicht bamboebos
Wij wandelden op het smaragdgroene mos
Je leerde mij luisteren naar roodborstjesgezang
En praatte over verstandhouding breed en lang
En hoe die te bevorderen en diens cruciale belang.
Ik vroeg je wat verstandhouding precies inhield
Je trok je overjas uit en spreidde hem geknield
Uit op de verende grond vol bamboebladeren
Ik nam erop plaats en voelde je hitte naderen.
Gauw schoof ik opzij en vond het ietwat merkwaardig
Je hebt niet gesprint maar je piepte hoog en eigenaardig
Van waar je plotse zuurstoftekort en hijgende ademnood?
Je zuchtte en zei dat ik aan het liefdesbesef tekortschoot.
Ik liet mijn hoofd hangen en vond het erg
En vroeg de zon en de maan en de berg
Mijn getuigen te zijn want zij zagen al te goed
Hoe ik van je hield met mijn hart ziel en bloed.
Je universiteit lag drie keer overstappen van de mijne
Wij konden elkaar slechts aantreffen op de marktpleinen
Vlakbij onze wijk als wij ’s weekends naar huis gingen
Na het bamboebos zat je niet zo branderig te springen
Om mij weer te zien en je had geen tijd als ik aandrong
Tot op een dag ik hoorde dat men je tot kalmte dwong.
Jij en je vriendin hadden een druk leven ’s nachts op de campus
Overdag tijdens de colleges lagen jullie beiden op de pampus
Toen de leraar jullie aansprak noemde je hem grote bemoeial
Jullie kregen aardig wat reprimande van de directie en al
Je sloeg uit protest erop los en kreeg straf zoals meestal.
Ondanks dit bericht hield mijn liefde voor jou stand
Ik handelde halsstarrig tegen het gezond verstand
En sloeg aanzoeken van leuke medestudenten af
En hoopte dat je ooit weer aandacht aan mij gaf.
Jaren later snapte ik pas wat je met ‘liefdesbesef’ bedoelde
Je had destijds gelijk dat ik niet wist waarop je nou doelde
Maar de stortvloed gevoelens gespaard vanaf mijn prille jaren
Tot op de dag dat ik je voor het eerst zag was reeds gaan bedaren
Geen sluis meer nodig om mijn hartstocht binnendijks te bewaren.
Wat je wilde was met mij de liefde bedrijven
Ik wilde alleen maar in onze liefde beklijven
Je kon niet wachten totdat ik rijper en wijzer werd
Ik hield de maat niet bij van je amoureuze concert.
Na mijn studie in China ging ik naar Nederland
Jaren later kreeg ik via via je nummer in de hand
Ik moest toch mijn ouders opzoeken in Beijing
En sprak met je in een café af en ik verging
Van de zenuwen en wederom dwaze opwinding.
Je verscheen niet met je eigen vrouw
Maar met een meisje nog niet een vrouw
Ik lachte en keek er allesbehalve van op
Het was een rage geworden om de hort op
Te gaan anders telde een man niet echt mee.
Ineens merkte ik dat het meisje op mij leek
Eveneens als een vogeltje zo vive en vrolijk
Ook met een diep kuiltje op haar linkerwang
Mijn jaren verdriet vloog naar niemandsland.
Opeens vielen de stukjes op hun plaats
Je trouw was niet zogezegd ondermaats
Noch wisselde je van liefjes met regelmaat
Ze waren allen van dezelfde soort en maat
Je hield weldegelijk aardig van ons allemaal
Niet als specifieke personen maar integraal
Als uiting van hetzelfde concept menig maal.
Gedicht, Lulu Wang
